De uil en de stuisvogel

Eulen nach Athena tragen; De leeuw- en de oestervogel, an experiment in electronic translation. The following is an automatic altavista babelfish translation to Dutch; De uil en de ostrich.

Ayaan Hirsi Ali op de tekortkomingen van Europese multiculturalism, de gevaren van Islamitisch fundamentalisme, en de stappen moest de EU van economische ramp redden.
The word stuis bird/vogel is not implemented in the Babelfish dictionary.
[ De Samenvattingen van de Mening ]

De Uil en Ostrich

"Darling, het kwetst Alleen om te zijn"

Vrouwen de Toekomst van Vrijheid

De vrouwen gaan "ontbrekend" door Miljoenen

Spreek over hoe te om het Hiaat van de Identiteit te sluiten

Unfree onder Islam

For more information on the Grano Speakers Series, visit granoseries.company.

Europe's Immigration Quagmire quag mire - f.i. floating papyrus swamp or veenpad moeras
The continent needs more realistic policies that recognize both immigration's economic benefit and the dangers of Islamism.
The owl and the ostrich Grano Speakers Series | Ayaan Hirsi Ali on the failings of European multiculturalism, the dangers of Islamic fundamentalism, and the steps needed to save the EU from economic disaster.

Google translates only half to the German; Die Eule und der Ostrich. (should be Strauss, with
sort of greek Beta sign: ringel s) The word ostrich does not compute to this in Google dict.
Ayaan Hirsi Ali auf den Schwächen des europäischen Multikulturalismus, den Gefahren des islamischen Fundamentalismus und den Schritten benötigt, um das EU vom ökonomischen Unfall zu speichern.

Der Islam macht es Europa nicht leicht Wenn Integration funktionieren soll, müssen Einwanderer strenger kontrolliert werden. Eine falsche Toleranz der repressiven Seite des Islam darf es nicht geben. Sonst gilt in manchen Städten bald die Scharia, und den Gesellschaften Europas droht eine ethnische und religiöse Spaltung.

Duits	Nederlands	Engels
In Afrika haben wir manchmal die Tiere zu Hilfe genommen, um heikle Themen anzusprechen und dabei zu vermeiden, über den Boten statt über die Botschaft zu streiten. Also werde ich den Strauß und die Eule zu Hilfe nehmen, um die beiden wichtigsten Positionen zum Thema Einwanderung und Pluralismus in Europa zu umreißen. Europas Aussichten, so sieht es der Strauß, sind glänzend. Er sieht einen offenen Markt von 450 Millionen Menschen mit unglaublichem Potenzial. Er sieht eine gedeihende Wirtschaft und den freien Verkehr von Menschen, Gütern, Geld und Dienstleistungen. Einwanderung, so sieht es der Strauß, lässt sich allein als Chance einer alternden Bevölkerung begreifen. Grenzen sind besser offen als geschlossen. Der Islam ist eine Religion wie das Christentum, und die Muslime werden ihren Glauben dem Leben in Europa anpassen. Dem Strauß zufolge wird es sehr bald einen europäischen Islam geben, junge Frauen in engen Jeans, hohen Schuhen, engen, ärmellosen schwarzen Tops und dazu passenden Kopftüchern, alles von Prada, sind seine ersten Vorboten. Dieser Prada-Islam wird an die Stelle des alten, ländlichen treten und wie ein Impfstoff gegen den Wahabi-Islam der Saudis wirken. Dass die Migranten in den falschen Statistiken, solchen zur Arbeitslosigkeit, zur Kriminalität und mangelnden Ausbildung, überrepräsentiert sind, gilt dem Strauß als vorübergehend. Das ist eine Phase, die alle Menschen unterprivilegierter Herkunft durchlaufen. Solange die Wirtschaft wächst, wird diese Phase kurz sein. Dem Strauß zufolge sollten die Einheimischen aufhören, über die Rückständigkeit der Einwanderer zu jammern und sich auf die Vorteile konzentrieren. Der Strauß verweist auf die Krankenschwestern, Kindermädchen, Bauarbeiter, Lebensmittelhändler, Portiers, Reinigungskräfte, Fabrikarbeiter und eine Vielzahl anderer Jobs, die die Einheimischen nicht machen wollen, die aber notwendig sind, um die Wirtschaft in Schwung zu halten. Der Strauß macht sich keine Sorgen, dass der Zustrom von Migranten Europas Kultur und Gesellschaft zum Schlechteren verändern könnte. Die Gesellschaften, aus denen die Migranten kommen, werden wachsen, reifen, reich werden, und der Zustrom wird nachlassen. Nur eines empfindet der Strauß als Rückschlag: die Fremdenfeindlichkeit der einheimischen Europäer. Könnte die an sich rassistische weiße Gesellschaft doch nur ihre Angst vor allem Fremden überwinden, sie würde erkennen, wie sehr Migranten die Küche, Musik, die Künste und die Wirtschaft Europas verfeinert haben. Sein Mantra hat sich der Strauß von Monty Python geborgt: "Always look on the bright side of life." Dann haben wir da die Eule. Die Eule ist ein Vogel der Nacht und erhascht, öfter als der Strauß, einen Blick auf die dunkle Seite der Dinge. Sie sieht alles, was der Strauß nicht sieht, oder, besser, sie sieht alles, was der Strauß sieht. Europa ist reich und gesund, doch die alte Eule macht sich Sorgen, dass Europa nicht gleichermaßen weise ist. Eine Schattenseite der Bewegungsfreiheit ist, zum Beispiel, der Handel der mitleidlosen Sexindustrie mit Frauen und Kindern. Waffen aller Art gehen, von den Staaten unbemerkt, von Hand zu Hand, von Land zu Land. Einige dieser Waffen könnten biologisch, chemisch oder schlimmeres sein. Die alte Eule sieht, wie arme Migranten von grausamen Dienstherren ausgebeutet werden, nach Belieben geheuert und gefeuert, für kleines oder gar kein Geld, was die Gewerkschaften nicht bemerken oder ignorieren. Die Eule kann gar nicht anders, sie muss feststellen, dass in Spanien, selbst nach der jüngsten Amnestie, eine geschätzte Million illegaler Einwanderer leben. In Großbritannien sind es etwa eine halbe Million, in Frankreich, kann man den Franzosen denn glauben, zweihundert- bis vierhunderttausend, in Deutschland ungefähr eine Million und so weiter. "Schau", sagt die Eule, "das sind Menschen, die häufig misshandelt und genötigt werden, ohne dass sie rechtlich dagegen vorgehen könnten." Die Eule gibt zu, dass Europa Einwanderer braucht, sieht aber auch, dass die Auswahl der Migranten nicht immer nach wirtschaftlichen Gesichtspunkten erfolgt. Die Eule erkennt, dass nicht alle Muslime an einer europäischen Zukunft teilhaben wollen, die sich auf die europäischen Werte Freiheit und Toleranz gründet, und kann den Erfolg der totalitären islamistischen Bewegung nicht ignorieren. Traurig blickt die Eule auf Kinder, denen beigebracht wird, sich als Opfer zu betrachten und die Gesellschaft, in der sie leben, als Feind. Sie kann nicht anders als zu bemerken, dass muslimische Einwanderer für den Islamismus anfällig sind und dass die meisten Menschen, die nach Europa einwandern, aus muslimischen Ländern kommen. Die Eule kann auch den Zulauf für rechtsextreme Bewegungen und Parteien nicht ignorieren. Sie fürchtet, dass die Pluralismus-Debatte in Europa in die Hände zweier kompromissloser Extreme gerät: den Faschismus der Weißen und den Islamo-Faschismus. Die Eule glaubt, der Strauß hat Recht; wir sollten positiv denken. Vielleicht, weil sie keinen Hals hat, glaubt sie aber auch, dass wir uns vor Illusionen hüten sollten. Die Zukunft vorherzusagen, mag den Astrologen Spaß machen, für Akademiker gilt das nicht. Bekommt man Recht, wird man wie Samuel Huntington verdammt. Wird man widerlegt, gilt man als ausgewiesener Idiot. Statt Voraussagen zu treffen, skizzieren wir deshalb den besten und den schlimmsten anzunehmenden Fall. Im schlimmsten Fall bleiben die Warnungen der Eule ungehört. Der Optimismus des Strauß verliert sich. Bewaffnete Gruppen fechten das staatliche Gewaltmonopol an. Die Gesellschaften Europas erfahren ethnische und religiöse Spaltungen. Einem sich bereits verschlechterndem Bildungssystem gelingt es nicht, die Jugend auf eine gemeinsame Vergangenheit, geschweige denn eine gemeinsame Zukunft zu verpflichten. Die Erziehung der Kinder wird einzelnen ethnischen oder religiösen Gemeinschaften überlassen. Die europäischen Staaten werden die Bürgerrechte einschränken. Die Europäer werden akzeptieren, dass in bestimmten Vierteln und sogar Städten de facto die Scharia gilt. Schwache, Frauen und Kinder werden gewohnheitsmäßig ausgebeutet. Wer es sich leisten kann zu emigrieren, wird es tun. Im besten Fall beherzigen die Europäer die Warnungen der Eule, ohne die Spritzigkeit des Strauß zu verlieren. Im besten Fall erleben wir eine Reform der gegenwärtigen Einwanderungspolitik. Die ungeplante Ad-hoc-Migration und Ausländerpolitik der einzelnen europäischen Mitgliedsstaaten wird aufgegeben und durch eine geplante ersetzt. Dazu wird Europa Zuwanderungs- und Einbürgerungsbehörden brauchen, vergleichbar denen der USA auf föderaler Ebene. Derzeit hat Europa 25 Zuwanderungs- und Einbürgerungsbehörden, jede mit ihren eigenen Visa und Einbürgerungsvorschriften. Jeder Mitgliedsstaat setzt Grenzkontrollen voraus, die es nicht mehr gibt oder die er sich nicht leisten kann. Das System ist widersprüchlich und offen für Missbrauch. Im besten Fall wird die EU eine Quotenregelung wie die in den USA einführen, die auf wirtschaftlichen Gesichtspunkten basiert. Das gegenwärtige System in Europa ist dazu gemacht, vor allem die anzuziehen, die herzzerreißende Geschichten zu erzählen haben, nicht jedoch jene, die sich der europäischen Gesellschaft anpassen können und wollen. Das wird geändert. Die zweite Dimension dieser Politik, dieser optimistischen Politik, ist ein auf die Nachbarländer Europas und die gescheiterten Staaten gerichteter Interventionsplan. Er wird Entwicklungshilfe, Handel, diplomatischen Druck und, wenn nötig, ein militärisches Eingreifen vorsehen. Das ist in Europa zurzeit tabu. Gegenwärtig entscheidet die EU über ihre Entwicklungshilfe anhand von Listen, die die Weltbank und die Vereinten Nationen bereitstellen. Die Kriterien sind vage, gelistet werden beispielsweise die hundert ärmsten Länder der Welt. Wer den Warnungen der Eule Gehör schenkt, kann nur den Eindruck gewinnen, dass Europa, geht es um die Verbesserung anderer Gesellschaften, mit seinen unmittelbaren Nachbarn anfangen muss. Im besten Fall werden sich andere Staaten über die Zahl der Migranten, die sie produzieren, für eine Einmischung - manche sagen Einwicklungshilfe - qualifizieren. Um Argumente für diese Art der Einmischung zu haben, wird Europa die Regeln echten Freihandels respektieren. Das bedeutet, die Subvention von EU-Agrargütern einzustellen, damit Produkte aus der Dritten Welt auf europäischen Märkten fair gehandelt werden können. Entwicklungshilfe wird mit dem Ziel vergeben, den Ausstoß von Migranten zu senken. Das bedeutet nicht, dass Migranten keine Gründe mehr hätten, ihre Heimatländer zu verlassen, die politische, wirtschaftliche und humanitäre Situation einer Vielzahl von Menschen jedoch, die dazu führt, dass sie auf hoher See ihr Leben riskieren und sich in die Hände von Schmugglern begeben, um EU-Gebiet zu erreichen, wäre bei weitem nicht mehr so drückend wie derzeit. Schließlich wird die EU im besten Fall ein Assimilationsprogramm auflegen, das Lehren aus der gescheiterten Politik der Mitgliedstaaten zieht, die auf Grundlage der multikulturellen Theorie nicht-westliche Migranten zu integrieren versucht hat. Dieses Programm wird anerkennen, dass die grundlegenden Lehren des Islam die Integration erschweren. In der Praxis werden Muslime innerhalb der EU weiterhin Religionsfreiheit genießen, solange diese kostbare Freiheit nicht die Freiheit anderer einschränkt, darunter die ihrer Frauen und Kinder. Im besten Fall wird es keine Schulen geben, die armen Kindern eine lebensfeindliche Doktrin einimpft. Außerhalb der Schule mögen Eltern sie ihre Religion lehren. Wenn ein Kind jedoch alt genug ist, wird es seine eigenen Entscheidungen treffen. Vor allem aber wird es in der Schule gelernt haben, niemandem etwas aufzuzwingen, sondern die Freiheit anderer zu respektieren. Das bedeutet eine unmissverständliche Abkehr von einer auf dem Multikulturalismus basierenden Politik. Bildung ist das beste Instrument für eine einigermaßen schnelle und effektive Integration von Migranten. Im besten Fall werden die Politiker der EU in Mädchen und Frauen investieren, sie vor Gewalt schützen, die, welche ihre Freiheit einzuschränken suchen, bestrafen, die Frauen und Mädchen wieder und wieder dazu ermutigen, die Schule abzuschließen, sich ihren eigenen Lebensunterhalt zu verdienen und selbst über ihre Körper und Sexualität zu bestimmen. Hoffentlich werden die Politiker der EU, in Übereinstimmung mit den Gewerkschaften, den Wohlfahrtsstaat reformieren; die Regulierungen, die zum Heuern und Feuern beitragen, werden flexibilisiert, so dass es für Migranten leichter wird, in den Arbeitsmarkt zu finden. Um der Integration willen brauchen wir strukturelle Reformen, die harte Arbeit belohnen und der Untätigkeit entgegentreten; Reformen, die Diskriminierung auf dem Arbeitsmarkt bestrafen, Reformen, die für ein Klima der Rechtsordnung und Stabilität sorgen, in dem Frauen sich nicht vor ihren Väter und Brüdern fürchten müssen, und Mädchen die Schule besuchen können, ohne dafür von Männern ihrer Gemeinschaft drangsaliert zu werden. Kurzum: wir brauchen Reformen, die Schluss machen mit jener fehlgeleiteten Politik, die Europa in seine derzeitige missliche Lage gebracht hat. Die Visionen von Eule und Strauß sind für Europa in der Tat vereinbar, brauchen jedoch eine Menge Willens- und Führungskraft und, vor allem, die Einsicht, dass man, indem man repressive Kulturen toleriert und zu weiterer Masseneinwanderung aus islamischen Ländern ermutigt, oft eben genau jenen weh tut, denen man helfen will: misshandelten Frauen in den islamischen Ländern, jungen arbeitslosen Männern und Europäern, die in Arbeitervierteln leben und sich fragen, wie bloß alles so schief hat laufen können. Eine fehlgeleitete Vision hat Europa in seine derzeitige missliche Lage gebracht; ein idealistische Vision, gespeist aus der Überzeugung, dass die Werte der Aufklärung den Werten repressiver Kulturen überlegen sind, eine Vision, die sich auf die Persönlichkeitsrechte, den Rechtsstaat und die Gleichberechtigung von Mann und Frau gründet, kann dazu beitragen, Europa aus der Misere zu führen. Es ist möglich. Noch ist Europa nicht verloren, und Einwanderer können sich tatsächlich in eine europäische Gesellschaft integrieren. © Global Viewpoint Aus d. Engl. von Wieland Freund Artikel erschienen am 21.10.2006	In Afrika gebruikten wij soms dieren om dingen op gevoelige kwesties te zeggen vermijden besprekend de boodschapper in plaats van het bericht. Zo zal ik ostrich en de uil gebruiken om de twee belangrijkste posities inzake de kwestie van immigratie en pluralisme in Europa te schetsen. De mening van dingen, aangezien ostrich hen ziet, in Europa vandaag is helder. Hij ziet een open markt van 450.000.000 mensen met een verbazend potentieel. Hij ziet een bloeiende economie en het vrije verkeer van personen, goederen, geld en de diensten. De immigratie, aan ostrich, kan slechts als kans voor een verouderende inheemse bevolking worden bekeken. De grenzen zijn beter open dan gesloten. Islam is een geloof zoals Christendom en Moslims zullen hun godsdienst aan het leven in Europa aanpassen. Volgens ostrich, zeer spoedig zal er Europese Islam zijn, de tekens waarvan reeds zichtbaar in de jonge vrouwen in strakke jeans, hoge hielen, zwarte sleeveless strakke bovenkanten en aanpassings hoofdsjaals zijn, allen ontworpen door Prada. Dit Islam Prada zal oude landelijke vervangen en zal als vaccin tegen Islam Wahhabi van de Saoedigers functioneren. Overrepresentation van migranten in de verkeerde statistieken, zoals werkloosheid, onvolledige onderwijs en misdaad, is aan ostrich een niet meer dan tijdelijke zaak. Het is een periode dat alle mensen van kansarme achtergronden door gaan. Dit onplezierige feit in de geschiedenis van immigranten zal kort zijn, zolang er de economische groei is. Volgens ostrich, zouden de rijke inwoners moeten ophouden en jammerend over de achterstand van immigranten zich op de voordelen concentreren. De ostrich punten aan de verpleegsters, nannies, bouwarbeiders, kruideniers, zakdragers, reinigingsmachines, fabrieksarbeiders en een gastheer van andere baneninwoners zullen niet doen maar zijn noodzakelijk om economie het gaan te houden. Ostrich is niet ongerust gemaakt over de stroom van migranten de cultuur omzetten en de maatschappij die van Europa op om het even welke negatieve manier. De de maatschappijenmigranten komen uit zullen groeien, rijpen, worden rijk en de stroom zal afnemen. Ostrich ziet slechts één ding als tegenslag: de vreemdelingenhaat van inheemse Europeanen. Als slechts de inherent racistische witte maatschappij zijn vrees moest overwinnen voor wat vreemd is, zou het opmerken hoe de migranten cuisine, de muziek, de kunsten en de economie van Europa hebben verbeterd. Mantra van ostrich wordt geleend van Monty Python: "Kijk altijd aan de heldere kant van het leven." Dan hebben wij de uil. De uil is een nachtvogel en krijgt, vaker dan ostrich, een glimp van de donkere kant van dingen. Hij ziet alles geen wat ostrich ziet of, eerder, hij alles ziet wat ostrich ziet. Europa is gezond en rijk maar de oude uil maakt zich ongerust dat Europa niet kan zo wijs zijn. De schaduwkant van het vrije verkeer van mensen, bijvoorbeeld, is de handel in vrouwen en kinderen voor de ruthless geslachtsindustrie. Eveneens, gaan de wapens van alle soorten ongemerkt van hand aan hand, van land naar ongemerkt land, door de diverse lidstaten. Sommige van deze wapens zouden biologisch, chemisch of slechter kunnen zijn. De oude uil ziet hoe de slechte migranten door wrede werkgevers die huren en hen bij zullen met weinig of geen loon in brand steken worden geëxploiteerd, opnieuw ongemerkt of door arbeidsvakbonden genegeerd. De uil kan helpen niet maar merkt op dat zelfs daarna de recente amnestie, Spanje geschatte één miljoen onwettige immigranten heeft. Het Verenigd Koninkrijk ruwweg een half miljoen. Frankrijk, 200.000 tot 400.000, als u op de Fransen vertrouwt. Ik denk er meer zijn. Duitsland, ongeveer één miljoen. Nederland, 125.000 tot 225.000 enz. zo. De uil neemt de schaal van het probleem in Europa zoals zijnd enorm en de resultaten voor onwettige schadelijke immigranten waar. "Kijk," zegt de uil, "dit zijn mensen die vaak, worden misbruikt extorted en geen wettelijke toevlucht." hebben De uil erkent geheel de behoefte aan migranten in Europa, de verouderende bevolking en de dalende bevolkingstoename, maar ziet ook dat de selectie van migranten niet altijd gebaseerd is op wie voor de economie nuttig is. De uil ziet dat Islam geen Christendom is en dat alle Moslims begrijpen of in geen Europese toekomst willen delen die op Europese waarden van vrijheid, tolerantie en een houding van levend wordt gebaseerd en levend laten. De uil kan het succes van de totalitarian beweging Islamist die van Saudi-Arabië en andere aardolienaties wordt gefinancierd in het Middenoosten, delen van Azië en delen van Afrika negeren niet. De uil ziet droevig eruit aangezien de slechte jonge geitjes worden onderwezen om als slachtoffers en de maatschappij te bekijken waarin zij als vijand leven. Hij kan helpen niet maar merkt op dat de Moslimmigranten aan de verleiding van Islamism ontvankelijk zijn. Nog slechter, zijn er nu inwoners die in dit merk van totalitarianism omzetten. Hij kan helpen niet maar merkt op dat de meeste mensen die aan Europa migreren van Moslimlanden zijn; de krimpende bevolking van Europa niet alleen vertegenwoordigt een economisch probleem, maar een ernstiger probleem van een conflict van waarden. De uil kan de groei van de extreme rechtse bewegingen en de partijen negeren niet. Hij vreest dat het debat over pluralisme in Europa door twee niet compromitterende uitersten zal worden gekaapt: de machtsfascisme van het wit en Islam fascisme. De uil denkt dat ostrich juist is; wij zouden altijd aan de heldere kant van het leven moeten kijken maar zijn zorgvuldig niet om misleidend te worden, misschien omdat, in tegenstelling tot ostrich, de uil geen hals heeft in het zand te begraven. Het voorspellen van de toekomst kan pret voor astrologists, prophets en kristal-bal gazers zijn. Voor academics, is het niet. Als u het juist krijgt, zal u als Samuel Huntington worden vervloekt. Als u het verkeerd krijgt, zal u een verklaarde idiot worden genoemd. Zo in plaats van voorspellingen, trekken wij ruwe schetsen van een best-geval en een slechter-gevalscenario. In een slechter-gevalscenario, zullen de waarschuwingen van de uil niet aandacht besteed worden aan. Het optimisme van ostrich zal worden verlaten. Het monopolie van kracht dat nu exclusief aan staten is zal door bewapende subgroepen worden uitgedaagd. De Europese maatschappijen zullen volgens etnische en godsdienstige lijnen worden verdeeld die aan elkaar vijandig zijn. Een reeds verslechterend onderwijssysteem zal niet in het verzorgen van de jeugd om in voorbij gedeeld te geloven, laat staan een gedeelde toekomst slagen. Het opleiden van jonge geitjes zal in de handen van hun bijzondere etnische of godsdienstige gemeenschap worden verlaten. De Europese staten zullen zich vinden beperkend burgerlijke vrijheden. Europeanen zullen de de facto tenuitvoerlegging van wet Sharia in bepaalde buurten en zelfs steden komen goedkeuren. De uitbuiting van zwak, de vrouwen en de kinderen zal alledaags zijn. Zij die zich kunnen veroorloven te emigreren zullen dit doen. Deze emigratie zal een aan de gang zijnde braindrain maar ook een afvloeiing van geld en deskundigheid samenstellen. In een best-gevalscenario, zal de EU uitvoeren een assimilatieprogramma dat door de lessen wordt geleid die van het ontbroken beleid van lidstaten worden geleerd dat probeerde om niet westelijke migranten te integreren die op een theorie van multiculturalism worden gebaseerd Voor een mondiaal niveau, zal Europa in de economische groei door China worden overvallen. Rusland zal niet voor het onderwijzen van al Europa een les terugschrikken. Bovendien, Turkije kan in de handen van de nationalisten vallen Islamofascistic die voor macht vying vandaag en onvoorspelbaar beslissen te worden. De Europese maatschappijen kunnen vangen bedelend de V.S. voor hulp of terugkerend terug naar de kortstondige, precaire allianties van negentiende-eeuwpolitiek. In plaats van een altijd groeiende unie, kunnen de toekomstige generaties ooit desintegrerende getuigen. In een best-gevalscenario, zal Europeanen aan de voorzichtigheid van de uil aandacht besteden zonder de levendigheid van ostrich te verliezen. Deze wijze en optimistische benadering zal in een driedimensioneel, uitvoerig beleid worden vertaald van de immigratieassimilatie dat op een niveau van de EU wordt ontworpen. Eerst, gecontroleerde of geplande immigratie. Ten tweede, een interventie, soms pro-actief, in landen die exoduses op grote schaal produceren. En derde, een actief assimilatiebeleid. De naties van het lid die dit niet ontmoeten of dit beleid frustreren zullen juridisch en financieel worden gestraft. Komend aan de eerste afmeting, zullen wij zien, in een best-gevalscenario, een hervorming van huidig migratiebeleid. De ongeplande ad hoc migratie en het vreemde beleid dat door lidstaten wordt ontworpen zullen met geplande worden verlaten en worden vervangen. Dit zal de Europese immigratie en naturalisatiediensten vereisen in vergelijking met dat van de V.S. op een federaal niveau. Op dit ogenblik, heeft Europa de 25 immigratie en naturalisatiediensten, elk met zijn eigen visum, verordeningen op korte termijn en op lange termijn, en elk met zijn eigen naturalisatieprocedures. Elke lidstaat veronderstelt grenscontrole het niet meer heeft of zich niet kan veroorloven. Het systeem is tegenstrijdig, open aan misbruik en moeilijk om voor de ambtenaren van de wetshandhaving te controleren. In een best-gevalscenario zal de EU quota's zoals die in de Verenigde Staten introduceren, die op de selectie van migranten worden gebaseerd en wie aan de economie voordelig is en wie niet is. Het huidige systeem in de meeste Europese landen wordt ontworpen om het hoogste aantal mensen met echt heartbreaking verhalen aan te trekken, niet het hoogste aantal mensen die bereid en aan de Europese maatschappij kunnen aanpassen. Dit zal worden veranderd. De Overeenkomst van de Vluchteling van de Verenigde Naties van 1951 zal aan een leeftijd worden aangepast die volledig verschillend van de leeftijd is waarin het en goedgekeurd werd gecreeerd en de intense moeilijkheden erkent het talrijke Westelijke naties heeft gebracht, die met de assimilatie van miljoenen van vluchtelingen en hun nakomelingen worstelen. De tweede afmeting van dat beleid, dat het optimistische beleid, een dat bij de naburige staten van Europa wordt geleid of ontbroken interventieplan is verklaart die voorwaarden creëren waarop de mensen in grote aantallen moeten migreren. Dit interventionistplan zal bestaan uit hulp, handel, diplomatieke druk en militaire interventie, indien nodig. Dat taboo in Europa op het ogenblik. Op dit ogenblik selecteert de EU de landen het wil helpen gebaseerd op lijsten die door de Wereldbank of de Verenigde Naties worden verstrekt. De criteria voor hulp zijn gebaseerd op dergelijke vage begrippen zoals de 100 armste landen of landen met goed bestuur of wat andere goody-goody klinkende reden. Als men aandacht van de voorzorgsmaatregelen van de uil neemt, kan men helpen niet maar denkt dat Europa met zijn directe buren moet beginnen wanneer het over het verbeteren van andere maatschappijen komt. In een best-gevalscenario, zullen de landen voor interferentie — kwalificeren; wat roepen het hulp — gebaseerd op het aantal migranten die zij hebben geproduceerd. Om het argument voor dit type van interferentie te versterken, zal de EU de regels van juiste vrijhandel eerbiedigen. Dit betekent dat de subsidies op landbouwproducten in de EU zullen worden tegengehouden om producten van landen van de Derde Wereld toe te laten om vrij op Europese markten worden verkocht. De hulp die aan deze natiestaten wordt verleend zal bestaan uit het proberen om die factoren te verminderen die migranten ontslaan. Dit betekent niet dat er niet meer redenen voor migranten zou zijn om hun geboorteland te verlaten, maar de politieke, economische en humanitaire redenen voor grote aantallen mensen zullen om hun leven in het overzees en in de handen van smokkelaars te riskeren naar de EU te reizen niet bijna aangezien drukkend zijn aangezien zij nu zijn. Tot slot in een best-gevalscenario, zal de EU een assimilatieprogramma ten uitvoer leggen dat door de lessen wordt geleid die van het ontbroken beleid van lidstaten worden geleerd dat probeerde om niet westelijke migranten te integreren die op een theorie van multiculturalism worden gebaseerd. Het zal erkennen dat de basisprincipes van Islam een belangrijke hindernis voor integratie zijn. In de praktijk, zullen Moslims van godsdienstige vrijheid binnen de EU blijven genieten, zolang uitoefenend geen die het kostbare recht op de vrijheden van anderen, met inbegrip van dochters en vrouwen overtreedt. Het argument van de Fransen is dat de vrijheid van geweten en zo, geloof, het best door een neutrale staat wordt gewaarborgd. Veel aangezien ik de Amerikaanse manier bewonder om dingen te doen, het Franse model schijnt aan me het beste bij het behandelen van het probleem van assimilatie te zijn. Het wordt aangepast het best naar de dwaasheid van alle godsdiensten die hulpeloze kinderen met superstitions indoctrineren hun ouders aan intekenen. In een best-gevalscenario, zal er geen scholen indoctrinerend slechte jonge geitjes met een vijandige mening van het leven zijn. Buiten school, kunnen de ouders hun godsdienst goedkeuren. Wanneer een kind genoeg oud is om zijn eigen besluiten te nemen, zal hij of zij kiezen geloof of seculaire mening wil aanhangen hij of zij naar. Het belangrijkst van allen, zal hij of zij in school geleerd hebben om maar de vrijheden van andere niet op:legge te eerbiedigen. Dit betekent een duidelijk vertrek van het oude beleid dat werd gebaseerd op multiculturalism. Terwijl de preventie van getto's in het helpen van de integratie van migranten zeer belangrijk is, is het beste instrument voor een redelijk snelle en efficiënte integratie van migranten onderwijs. In een best-gevalscenario, zullen de beleidsbepalers van de EU in meisjes en vrouwen investeren, zullen hen tegen geweld beschermen, zullen zij die proberen om hun vrijheden te beperken en hen aan te moedigen op en om school te beëindigen, hun het eigen leven te verdienen en volledige controle over hun organismen en sexuality te krijgen straffen. In een beste gevalscenario, zullen de beleidsbepalers van de EU, hopelijk met de toestemming van de arbeidsvakbonden, de welzijnsstaat hervormen; de verordeningen die tot het huren en het in brand steken van werknemers behoren zullen flexibeler worden gemaakt, makend het voor migranten gemakkelijker om de arbeidsmarkt in te gaan. Wij hebben, omwille van de integratie, structurele hervormingen nodig die, dat het belonings harde werk informeren en luiheid afraden; hervormingen die onderscheid in de arbeidsmarkt, hervormingen straffen die een klimaat van wettelijke orde en stabiliteit verzekeren waar de vrouwen niet van hun echtgenoten bang moeten zijn, waar de dochters niet van hun vaders of hun broers bang moeten zijn, waar de meisjes naar school zonder vrees kunnen gaan om door mannelijke leden van hun gemeenschap worden gekweld, hervormingen die genitale verminking en hervormingen verhinderen die radicale preachers kunnen verbieden die geweld prediken en hun aanhangers om in handelingen van geweld aanmoedigen in dienst te nemen. In het kort, hebben wij hervormingen nodig die het misleide beleid beëindigen dat Europa in zijn huidige klasse heeft gebracht. De gecombineerde visie van ostrich en de uil is inderdaad mogelijk in Europa maar vereist heel wat willpower, leiding en, vooral, de erkenning die het tolereren van oppressive culturen en het aanmoedigen van meer massale migratie van Islamitische landen precies de mensen vaak kwetsen die wij hebben willen om helpen: misbruikte vrouwen in Islamitische landen, jonge werkloze mannen, en Europeanen die in arbeidersklassebuurten leven die benieuwd zijn hoe het allen zo verkeerd kon gegaan zijn. Een misleide visie die Europa wordt gebracht aan zijn huidige klasse; een idealistic visie, die van de inherente superioriteit van geïnformeerde waarden over de waarden van oppressive culturen, een visie wordt overtuigd die in individuele rechten is getrokken, de rechtsstaat en de gelijkheid van mannen en vrouwen, kan helpen Europa uit het begeleiden. Het is mogelijk. Europa wordt nog niet verloren en de leden van zijn immigrantengemeenschappen kunnen inderdaad in de Europese maatschappij integreren. Dit is een uitgegeven versie van de bespreking van Ayaan Hirsi Ali's bij de inaugurele gebeurtenis van de 2006-2007 Reeks van Sprekers Grano. Een openhartige criticus van fundamentalistische Islam en zijn behandeling van vrouwen, Hirsi Ali die aan Nederland vanuit haar inheems Somalië in 1992 is gevlucht. Zij diende daar als lid van het parlement drie jaar tot Mei 2006, toen zij haar zetel over beweringen over het statuut van haar burgerschap aftrad. In 2004 schreef zij screenplay voor de documentaire Voorlegging, die door Theo Van Gogh wordt geleid, die moord dat jaar door een Islamitische extremist. Wegens bedreigingen voor haar leven van Islamitische fundamentalisten, reist zij met twee bodyguards; de lezing van vorige week werd gehouden niet bij zijn gebruikelijk trefpunt, restaurant Grano, maar een ander restaurant dat de Diensten van de Politie van Toronto voelden konden zij haar binnen beter beschermen. Ali's van Hirsi is het recentste boek Gekooid Virgin: Een Proclamatie van de Emancipatie voor Vrouwen en Islam. Zij is Ingezetene Kameraad bij het Amerikaanse Instituut van de Onderneming in Washington, D.C.	In Africa we sometimes used animals to say things on sensitive issues to avoid discussing the messenger instead of the message. So I shall use the ostrich and the owl to sketch the two most important positions on the issue of immigration and pluralism in Europe. The view of things, as the ostrich sees them, in Europe today is bright. He sees an open market of 450,000,000 people with an amazing potential. He sees a thriving economy and the free movement of people, goods, money and services. Immigration, to the ostrich, can only be viewed as an opportunity for an aging native population. Borders are better open than closed. Islam is a faith like Christianity and Muslims shall adapt their religion to life in Europe. According to the ostrich, very soon there shall be a European Islam, signs of which are already visible in the young women in tight jeans, high heels, black sleeveless tight tops and matching head scarves, all designed by Prada. This Prada Islam will replace the old rural one and function as a vaccine against the Wahhabi Islam of the Saudis. The overrepresentation of migrants in the wrong statistics, such as unemployment, unfinished education and crime, is to the ostrich no more than a temporary affair. It's a period that all people from underprivileged backgrounds go through. This unpleasant fact in the history of immigrants shall be short, as long as there is economic growth. According to the ostrich, the wealthy natives should stop whining about the backwardness of immigrants and concentrate on the benefits. The ostrich points to the nurses, nannies, construction workers, grocers, bag carriers, cleaners, factory workers and a host of other jobs natives won't do but are necessary to keep the economy going. The ostrich is not worried about the flow of migrants transforming the culture and society of Europe in any negative way. The societies migrants come from will grow, mature, become rich and the flow will dwindle. The ostrich sees only one thing as a setback: the xenophobia of native Europeans. If only the inherently racist white society was to overcome its fear of what is alien, it would notice how migrants have improved the cuisine, the music, the arts and the economy of Europe. The mantra of the ostrich is borrowed from Monty Python: "Always look on the bright side of life." Then we have the owl. The owl is a night bird and gets, more often than the ostrich, a glimpse of the dark side of things. He sees all that the ostrich does not see or, rather, he sees all that the ostrich sees. Europe is healthy and wealthy but the old owl worries that Europe may not be so wise. The shadow side of the free movement of people, for instance, is the trade in women and children for the ruthless sex industry. As well, weapons of all sorts go unnoticed from hand to hand, from country to country, unnoticed by the various member states. Some of these weapons could be biological, chemical or worse. The old owl sees how poor migrants are exploited by cruel employers who hire and fire them at will with little or no pay, again unnoticed or ignored by labour unions. The owl can't help but notice that even after the recent amnesty, Spain has an estimated one million illegal immigrants. The United Kingdom roughly half a million. France, 200,000 to 400,000, if you trust the French. I think there are more. Germany, about one million. The Netherlands, 125,000 to 225,000 and so on. The owl perceives the scale of the problem in Europe as being vast and the results for illegal immigrants detrimental. "Look," says the owl, "these are human beings who are often being abused, extorted and have no legal recourse." The owl acknowledges unreservedly the need for migrants in Europe, the aging populations and the decreasing population growth, but also sees that selection of migrants is not always based on who is useful for the economy. The owl sees that Islam is not Christianity and that not all Muslims understand or want to share in any European future based on European values of freedom, tolerance and an attitude of live and let live. The owl cannot ignore the success of the Islamist totalitarian movement financed from Saudi Arabia and other petroleum nations in the Middle East, parts of Asia and parts of Africa. The owl sadly looks on as poor kids are taught to view themselves as victims and the society in which they live as the enemy. He can't help but notice that Muslim migrants are receptive to the seduction of Islamism. Even worse, there are now natives converting to this brand of totalitarianism. He can't help but notice that most of the people who migrate to Europe are from Muslim countries; the shrinking populations of Europe do not only represent an economic problem, but a more serious problem of a clash of values. The owl can't ignore the growth of the extreme right-wing movements and parties. He fears that the debate on pluralism in Europe will be hijacked by two uncompromising extremes: whites' power fascism and Islam fascism. The owl thinks that the ostrich is right; we should always look on the bright side of life but be careful not to get delusional, perhaps because, unlike the ostrich, the owl has no neck to bury in the sand. Foretelling the future can be fun for astrologists, prophets and crystal-ball gazers. For academics, it is not. If you get it right, you will be damned like Samuel Huntington. If you get it wrong, you will be called a certified idiot. So instead of predictions, we draw rough sketches of a best-case and a worse-case scenario. In a worse-case scenario, the warnings of the owl will not be heeded. The optimism of the ostrich will be abandoned. The monopoly of force that is now exclusive to states will be challenged by armed subgroups. European societies will be divided along ethnic and religious lines that are hostile to each other. An already deteriorating education system will not succeed in grooming the youth to believe in a shared past, let alone a shared future. The educating of kids will be left in the hands of their particular ethnic or religious community. The European states will find themselves limiting civil liberties. Europeans will come to accept the de facto implementation of Sharia law in certain neighbourhoods and even cities. The exploitation of the weak, women and children will be commonplace. Those who can afford to emigrate will do so. This emigration will compound an ongoing brain drain but also an outflow of money and expertise. In a best-case scenario, the EU will implement an assimilation program guided by the lessons learned from the failed policies of member states that attempted to integrate non-Western migrants based on a theory of multiculturalism On a global level, Europe will be overtaken in economic growth by China. Russia shall not shy away from teaching all Europe a lesson. Besides, Turkey may fall into the hands of the Islamofascistic nationalists vying for power today and decide to become unpredictable. European societies may catch themselves begging the U.S. for help or reverting back to the short-lived, precarious alliances of 19th-century politics. Instead of an evergrowing union, future generations may witness an ever disintegrating one. In a best-case scenario, Europeans will heed the caution of the owl without losing the liveliness of the ostrich. This wise and optimistic approach will be translated into a three-dimensional, comprehensive immigration assimilation policy designed on an EU level. First, controlled or planned immigration. Second, an intervention, sometimes proactive, in countries that generate large-scale exoduses. And third, an active assimilation policy. Member nations that do not meet this or frustrate this policy will be penalized legally and financially. Coming to the first dimension, we will see, in a best-case scenario, a reform of current migration policy. The unplanned ad hoc migration and alien policies designed by member states will be abandoned and replaced with a planned one. This will require European immigration and naturalization services compared to that of the U.S. on a federal level. Right now, Europe has 25 immigration and naturalization services, each with its own visa, short-term and long-term regulations, and each with its own naturalization procedures. Each member state assumes border control it no longer has or can't afford. The system is contradictory, open to abuse and difficult to control for law enforcement officials. In a best-case scenario the EU will introduce quotas such as those in the United States, based on the selection of migrants and who is beneficial to the economy and who is not. The current system in most European countries is designed to attract the highest number of people with truly heartbreaking stories, not the highest number of people who are willing and able to adapt to the European society. This will be changed. The 1951 United Nations Refugee Convention will be adapted to an age that is entirely different from the age in which it was created and adopted and recognize the intense difficulties it has brought numerous Western nations, which struggle with the assimilation of millions of refugees and their descendants. The second dimension of that policy, that optimistic policy, is an intervention plan directed at Europe's neighbouring states or failed states that create conditions under which people have to migrate in large numbers. This interventionist plan will consist of aid, trade, diplomatic pressure and military intervention, if necessary. That's taboo in Europe at the moment. Right now the EU selects the countries it wants to aid based on lists provided by the World Bank or the United Nations. The criteria for aid are based on such vague notions as the 100 poorest countries or countries with good governance or some other goody-goody sounding reason. If one takes heed of the precautions of the owl, one cannot help but think that Europe must start with its immediate neighbours when it comes to improving other societies. In a best-case scenario, countries will qualify for interference — some call it aid — based on the number of migrants they produce. To strengthen the argument for this type of interference, the EU will respect the rules of proper free trade. This means that subsidies on agricultural products in the EU will be stopped in order to allow products from third world countries to be sold fairly on European markets. Aid given to these nation states will consist of trying to decrease those factors that push out migrants. This does not mean that there would no longer be reasons for migrants to leave their home countries, but the political, economic and humanitarian reasons for large numbers of people to risk their lives in the sea and in the hands of smugglers in order to travel to the EU will not be nearly as pressing as they are now. Finally, in a best-case scenario, the EU will implement an assimilation program guided by the lessons learned from the failed policies of member states that attempted to integrate non-Western migrants based on a theory of multiculturalism. It will acknowledge that the basic tenets of Islam are a major obstacle to integration. In practice, Muslims will continue to enjoy religious freedom within the EU, as long as exercising that precious right does not infringe upon the freedoms of others, including daughters and wives. The argument of the French is that the freedom of conscience and thus, faith, is best guaranteed by a neutral state. Much as I admire the American way of doing things, the French model seems to me to be the best in dealing with the problem of assimilation. It's geared best towards the folly of all religions that indoctrinate helpless children with the superstitions their parents subscribe to. In a best-case scenario, there will be no schools indoctrinating poor kids with a hostile view of life. Outside school, parents may favour their religion. When a child is old enough to make one's own decisions, he or she will choose whatever faith or secular mind he or she wants to adhere to. Most important of all, he or she will have learned in school not to impose but to respect the freedoms of the other. This means a clear departure of the old policies that were based on multiculturalism. While the prevention of ghettos is key in helping the integration of migrants, the best instrument for a reasonably quick and effective integration of migrants is education. In a best-case scenario, the EU policy makers will invest in girls and women, protect them from violence, punish those who try to limit their freedoms and encourage them on and on to finish school, earn their own living and get complete control over their bodies and sexuality. In a best case scenario, the EU policy makers, hopefully with the consent of the labour unions, will reform the welfare state; the regulations pertaining to the hiring and firing of employees will be made more flexible, making it easier for migrants to enter the labour market. We need, for the sake of integration, structural reforms that inform, that reward hard work and discourage idleness; reforms that punish discrimination in the labour market, reforms that ensure a climate of legal order and stability where wives do not have to be afraid of their husbands, where daughters do not have to be afraid of their fathers or their brothers, where girls can go to school without fear of being harassed by male members of their community, reforms that prevent genital mutilation and reforms that can ban radical preachers who preach violence and encourage their followers to engage in acts of violence. In short, we need reforms that end the misguided policies that have brought Europe into its current predicament. The combined vision of the ostrich and the owl is indeed possible in Europe but requires a great deal of willpower, leadership and, above all, the recognition that tolerating oppressive cultures and encouraging more mass migration from Islamic countries often hurts precisely the people we seek to help: abused women in Islamic countries, young jobless men, and Europeans who live in working-class neighbourhoods who wonder how it all could have gone so wrong. A misguided vision brought Europe to its current predicament; an idealistic vision, convinced of the inherent superiority of enlightened values over the values of oppressive cultures, a vision steeped in individual rights, the rule of law and the equality of men and women, can help guide Europe out of it. It is possible. Europe is not yet lost and members of its immigrant communities can indeed integrate into a European society. This is an edited version of Ayaan Hirsi Ali's talk at the inaugural event of the 2006-2007 Grano Speakers Series. An outspoken critic of fundamentalist Islam and its treatment of women, Hirsi Ali fled to the Netherlands from her native Somalia in 1992. She served as a member of parliament there for three years until May 2006, when she resigned her seat over allegations about the status of her citizenship. In 2004 she wrote the screenplay for the documentary Submission, directed by Theo Van Gogh, who was murdered that year by an Islamic extremist. Because of threats to her life from Islamic fundamentalists, she travels with two bodyguards; last week's lecture was held not at its usual venue, Grano restaurant, but another restaurant that Toronto Police Services felt they could better protect her in. Hirsi Ali's latest book is The Caged Virgin: An Emancipation Proclamation for Women and Islam. She is Resident Fellow at the American Enterprise Institute in Washington, D.C.